Jaarlijks wordt er vanuit het rehabilitatiecentrum een Longmars georganiseerd. 

In het begin van de Longmars wereldwijd deed in Indonesië alleen Rehabilitatiecentrum Harapan Jaya mee. Maar de medezusters van het genoemde drietal, veelal onderwijzeressen, wilden met hún leerlingen ook een Longmars organiseren.

Dat werd een groot succes, want ooit waren er maar liefst 15 groepen ingeschreven, goed voor 6387 deelnemers, waarvan sommige met een beenprothese, andere in een rolstoel vanwege een dwarslaesie, weer anderen met één of twee krukken vanwege poliomyelitis. Maar de meesten waren schoolkinderen met twee gezonde benen en armen. Verspreid over Noord-Sumatra werden een aantal parcours uitgezet waar de kinderen stap voor stap aan de Longmars begonnen, vaak  met begeleiding van de politie voor hun veiligheid.

Op het terrein van Harapan Jaya, dat inmiddels 40 jaar bestaat, was ook een parcours waar zelfs patiënten in bedden werden rondgereden door medepatiënten die met prothese stevig aangegespt aan hun benen, hun vriendjes duwden.

En wat hebben ze genoten, samen wandelen, samen zwemmen in een rivier, samen eten, een hoogtepunt in het jaar.

 Ja… de Longmars heeft veel mensen wereldwijd verbonden en blij gemaakt.

Tijdens het lopen van de Longmars, maar ook de blijdschap om de opbrengsten, “de vruchten van Nederland” die naar ontwikkelingslanden gingen. Voor de ene school was dat een drumband waar ze eigenlijk al zolang naar verlangde, de andere school had een geluidsinstallatie nodig of schoolgeld voor arme, maar pientere leerlingen om hun schoolboeken of schoenen van te betalen.